Vanar og reynsla fortíðarinnar eru eitthvað sem margir eiga erfitt með að sleppa tökunum á. Sársaukafullir atburðir gerast sem sýnist ógerlegt að komast yfir, virðast marka okkur fyrir lífstíð. En með því að halda í fortíðina á þennan hátt, erum við að koma í veg fyrir að læra af reynslunni og halda áfram með líf okkar.
Getum við lært hvernig við sleppum tökunum ?
Það eru nokkur skref sem þarf að taka til að sleppa tökunum á fortíðinni. Hvort sem það eru sambandsslit, lát náins ástvinar, atvinnumissir eða hvað annað, þessi sömu skref er hægt að taka. Samt sem áður er gott að vita að eftir því sem tilfinningarnar sem fylgja því sem hefur gerst, eru dýpri innra með okkur, því erfiðara getur verið að sleppa tökunum. En ekki örvænta, ef þínar eru mjög djúpar, þú mátt vita að það er samt hægt.
Það er ekki hægt að jafna sig eins og ekkert sé eftir áföll. Maðurinn er tilfinningavera sem upplifir allskonar tilfinningar, bæði jákvæðar og neikvæðar. Tíminn hjálpar oft til með að jafna sig, en sálfræðilega getum við haldið í tilfinningar tengdum gömlum áföllum miklu lengur en við þurfum.
Ef það á við þig, þarftu að taka miðvituð skref til að leyfa huga þínum, líkama og sál þinni að sleppa tökunum á þessum tilfinningum, svo þú getir haldið áfram að þroskast og fundið hamingjuna á ný.
Hér er stutt dæmisaga, falleg en samt sorgleg, hún minnir okkur á hættuna sem fylgir því að læra ekki af áföllum og finna hamingjuna á ný, heldur halda í þau.
Einu sinni var fugl sem var algjörlega frjáls úti í náttúrunni.
Hann flaug um allt og naut þess að finna vindinn fyrir neðan vængina sína, finna regndropa strjúka sér á leið sinni niður á jörðina og að sjá sólina rísa og setjast.
En þegar eitthvað gerðist sem gerði fuglinn sorgmæddan, náði hann í stein sem hann hafði svo með sér, sem minnti hann á atburðinn. Í lok dags, skoðaði hann og raðaði steinunum. Rifjaði upp það sem var sorglegt og grét. Hann var alltaf með steinan á sér, hvort sem hann var fljúgandi eða gangandi á jörðinni. Hann gleymdi þeim aldrei.
Eftir því sem tíminn leið, átti fuglinn orðið marga steina. Samt reyndi hann að njóta dagsins eins og áður og skoða steinana á kvöldin og rifja upp atburðina sem áttu við þá. En einn daginn var þyngdin á steinunum orðin það mikil að fuglinn gat ekki lengur flogið með þá.
Þessi frjálsi fugl, konungur himnanna, gat ekki lengur flogið, hann gat illa gengið heldur. Það eina sem hann gat, var að setja kyrr og velta fyrir sér steinunum sínum...
Að sleppa tökunum á fortíðinni
Fyrsta skrefið er að skilja og sætta sig við
Áður en þú getur sleppt tökunum af áfalli, þarftu að horfast í augu við atburðinn og skilja hvað gerðist. Það er fyrsta skrefið í að sætta sig við hann og venjulega erfiðasta skrefið. Að sætta sig við atburðinn þýðir ekki að þú eigir að samþykkja að það hafi verið í lagi það sem gerðist. Heldur þýðir það að átta sig á því að þetta hefur þegar gerst og í raun ekkert sem þú getur gert sem breytir því. Og það sem þú þarft að gera er að breyta viðhorfi þínu gagnvart atburðinum og jafnvel gerandanum. Þetta skref er mikilvægast og oft þarna sem fólk er stopp í að komast yfir áfall.
Mundu að það er algerlega ómögulegt að vita fyrir vissu hver ásetningur annarra er, án þess þeir útskýri hann fyrir þér. Þú skalt því ekki gefa þér einhverjar forsendur fyrir aðra. Það er líka mikilvægt að átta sig á að þú getur bara stýrt þínum gjörðum og hugsunum en ekki annarra.
Mundu líka að ef það er gerandi í áfallinu sem þér finnst hafa gert eitthvað rangt þá varst þú ekki að gera neitt af þér, þeirra gerðir eru afleiðing af þeirra líðan, þú kallaðir áfallið ekki yfir þig.
Í sumum tilfellum, getur verið að þú náir aldrei að skilja afhverju eitthvað gerðist að fullu. En þá er samt sem áður mikilvægt að, meðvitað, að velja að sleppa tökunum.
Þegar við erum alltaf að rifja upp það sem gerðist aftur og aftur til að reyna að skilja það, erum við að festa tilfinningarnar sem fylgdu atburðinum enn betur í líkamanum, sem þýðir að það getur verið enn erfiðara að sleppa tökunum á honum. Það getur verið mjög erfitt að komast yfir þetta tímabil, þar sem við erum alltaf að spyrja „afhverju ?“ En þá þurfum við að nota viljastyrk sem við öll höfum og ákveða að þetta sé orðið gott núna og sleppa tökunum.
Með því að taka þetta skref brjótum við upp hugsanamynstur okkar og komumst út úr síendurteknum neikvæðum hugsunum og tilfinningum sem hafa neikvæð áhrif á okkur bæði andlega og líkamlega.
Leyfðu þér að fara í gegnum tilfinningarnar
Annað sem margir gera er að grafa tilfinningar sem fylgja áfalli svo langt niður að það er stórátak að finna þær aftur, af ótta við að líða illa. Sérstaklega karlmenn eiga það til að grafa tilfinningar sínar af því að í menningu okkar hefur tíðkast að karlmenn eigi ekki að sína veikleikann, sem það er talið vera, að tjá tilfinningar sínar.
Það er mjög mikilvægt og nauðsynlegt að tjá tilfinningar sínar til að heila sig. Þegar við gröfum tilfinningar okkar svona niður, festast þær og hafa slæm áhrif á okkur andlega og líkamlega.
Reyndu að finna þessar tilfinningar og leyfa þér að finna þær. Þegar þú leyfir þér að finna þær, sitja í þeim í smá stund, án þess að ýta þeim í burtu, þá dofna þær.
Það er sama hvort þú upplifir skömm, afbrýðisemi, reiði eða sorg, þær eiga allar rétt á sér og allir upplifa þessar tilfinningar einhver tímann. Og til þess að þær verði ekki að draugum sem birtast aftur og aftur þarf að leyfa þeim að koma og fara = Sleppa tökunum!
Til að sleppa þeim, þarftu að leyfa þér að finna þær án þess að skammast þín fyrir þær. Þú þarft að gefa þér leyfi til að viðurkenna að þér líður á þann hátt sem þér líður.
Finndu þér tíma og stað þar sem þú upplifir öryggi, jafnvel bara í einrúmi eða með einhverjum sem þú treystir. Dragðu djúpt andann og leyfðu þér að finna þær, ekki streitast á móti þeim, heldur leyfðu þeim að koma, viðurkenndu að svona líði þér hér og nú, andaðu nokkrum sinnum djúpt og meðvitað og segðu við tilfinninguna að hún megi vera. Þú sjáir hana, finnir hana og þú viðurkennir hana og það sé allt í lagi. Þú óttast hana ekki, því þetta er bara tilfinning.
Ef þú upplifir sorg, gráttu þá !
Ef þú upplifir reiði, leystu þá um reiðina á heilbrigðann hátt, t.d. með því að gera líkamlega áreynslu á einhvern hátt.
Ef þú upplifir að þurfa að hlægja, hlæðu þá þar til þér er illt í maganum.
Þegar þú hefur leyft tilfinningunni að vera í smá stund og þú meðvitað fylgst með henni vera hjá þér, andað í gegnum hana, hlegið, grátið, öskrað eða talað. Þá skaltu segja henni að þú þurfir hana ekki lengur og hún megi fara, þú sért að sleppa henni og leyfa henni að fara sína leið.
Þú munt sjá að þegar þú ferð í gegnum þessar tilfinningar, mun hver og ein leiða þig í gegnum þá næstu. Við þurfum bæði að heila hjarta okkar og huga.
Fyrirgefðu þér og öðrum
Fólk býr sér oft til ástæðu fyrir að vera fast í áföllum, því það getur ekki fyrirgefið gerandanum eða hinum aðilanum. En gleymir því að oftast sökum við okkur sjálf um eitthvað tengt atburðinum, sem er miklu mikilvægara að fyrirgefa.
Fyrirgefning er einfaldlega að skilja hvað gerðist, taka lærdóminn sem maður átti að fá í atburðinum og sleppa tökunum á reiðinni eða sorginni sem þú hefur gagnvart öðrum. En ekki gera það bara gagnvart öðrum, gerðu það líka gagnvart þér.
Það er eðli mannsins að upplifa að hann hafi gert eitthvað af sér og upplifa skömm eða ásaka sjálfan sig. Jafnvel þótt allir aðrir sjái að það hafi ekki verið þín sök á nokkurn hátt, þá gætir þú samt verið að hugsa að þú hefðir átt að vita eitthvað eða að þetta hefði ekki gerst fyrir einhvern annan en þig.
Þetta er varnarkerfi huga þíns sem finnst auðveldara að bera ábyrgðina á atburðinum heldur en að upplifa sorg.
Líttu á aðstæðurnar á hlutlausann hátt, skoðaðu hvort það er eitthvað þar sem þú þarft að fyrirgefa þér fyrir og gerðu það. Hættu að gagnrýna þig og leyfðu þér að sleppa tökunum af þessu.
Lifðu í núinu
Leiði og sorg lifa í fortíð okkar og óttinn og kvíðinn lifir í framtíð okkar. Það er eðli mannsins að óttast það sem hann þekkir ekki eða hefur ekki þegar lifað. Og það er líka í eðli okkar að byggja á reynslunni úr fortíðinni. Þess vegna er mikilvægt að einbeita sér að nútíðinni. Og vera í núinu.
Að stunda núvitund eins og að hugleiða og lifa í núinu er yfirleitt mjög góð leið til að líða betur. Og þegar við erum í núinu erum við yfirleitt besta útgáfan af okkur sjálfum, við hlustum betur, við vöndum okkur hvað við segjum og við jafnvel förum eftir innsæinu okkar.
Byrjaðu að hugsa betur um þig strax. Er eitthvað sem þú hefur ekki sinnt nógu vel í þinni heilsu ? Taktu skrefið til að taka stjórnina á þínu lífi. Leyfðu þér að vera þú, gefðu þér tíma og spurðu þig hvernig þér líður og hvað þú gætir gert fyrir þig, til að þú upplifir meiri hamingju, meiri jákvæðni og meiri sátt við þitt líf. Og mundu það er enginn annar sem getur gert þig hamingjusama/-nn. Hamingjan kemur alltaf innan frá.
Gerðu meira af því sem þér þykir skemmtilegt, sérstaklega eitthvað skapandi. Dansaðu, syngdu, litaðu, málaðu, byggðu, hannaðu, búðu eitthvað til.
Þegar við erum döpur eða hrædd gleymum við oft að hugsa um okkur. Bæði líkamlega og andlega. Taktu þér tíma í að gera eitthvað skemmtilegt og líka eitthvað nærandi.
Eyddu tíma í að dekra við þig, farðu í bað með sjávarsalti, farðu í göngutúra, hvað sem þig langar að gera. Settu athyglina á þig og gerðu eitthvað sem nærir þig. Þú átt það skilið.
Æfðu þakklæti
Þakklætistilfinningin er ein sú öflugast jákvæða tilfinning sem til er. Þegar þú æfir þig í að vera í þakklæti fyrir það sem þú hefur, sama hvað það er, og sýnir öðrum þakklæti þitt, ertu að hafa mjög góð áhrif á bæði þig og aðra í kringum þig.
Andlega ertu að hækka orkuna þína sem verður til þess að þú laðar að þér jákvæðari aðstæður og fólk. Þér líður betur, þú verður lausnamiðaðri og lífið verður bjartara.
Fáðu hjálp ef þú þarft
Ef þú þraft hjálp við að losa þig við tilfinningar sem þyngja þig og hafa fylgt þér alltof lengi, og þú nærð ekki að losa þig við, vil ég benda þér á að t.d. í þerpíunni Lærðu að elska þig lærir þú að sleppa tökunum á þennan hátt.
Comentários